Een auto zonder banden is (op dit moment) ondenkbaar. Maar weet jij eigenlijk wel hoe autobanden gemaakt worden en wat de eigenschappen van jouw zomerbanden of winterbanden zijn? Bestaat een autoband gewoon uit rubber, of zijn er meer materialen die in de band verwerkt worden? Op deze pagina vertellen we je exact hoe autobanden gemaakt worden.
Het begin van de autoband
Een autoband maak je natuurlijk niet uit de losse pols. Daarom gaat de bandenfabrikant eerst aan de tekentafel zitten om een band te ontwikkelen. Er moet gedacht worden aan de kerneigenschappen, de rolweerstand, de draagkracht en uiteraard de levensduur en het totale kostenplaatje. Het is wel de bedoeling dat de consument de band ook daadwerkelijk kan kopen én gebruiken immers.
Uit dit proces komt de conceptband naar voren, die vervolgens als prototype ontwikkeld en getest wordt. Voldoet de band aan de eisen en is de prijs-kwaliteitverhouding naar wens, dan wordt de autoband in productie genomen, zodat wij deze vervolgens aan kunnen bieden op onze website.
Waar bestaat een autoband uit?
Iedereen weet dat autobanden van rubber gemaakt zijn. Maar wist jij dat er nooit één soort rubber gebruikt wordt om een band te produceren? Er kunnen wel 30 verschillende soorten rubber gebruikt worden, met extra vulstoffen en ingrediënten om de band sterker, duurzamer en veiliger te maken. De samenstelling van de band wordt ook wel de compound genoemd, dat voor het gemak geleend is uit het Engels. De compound bestaat grofweg uit vijf verschillende onderdelen:
Hoe wordt de band gemaakt?
Het productieproces begint met het mengen van alle ingrediënten die in enorme toestellen gemengd worden tot een kleverig zwart mengsel. Dit mengsel wordt vervolgens gewalst. Tijdens het walsen worden bepaalde onderdelen van de band voorbereid, waarna het rubber af mag koelen en in strips gesneden wordt die de basis van de band vormen.
Daarna moet de band ‘gebouwd’ worden. Alle textiel, hielen, koordlagen, loopvlakken en andere elementen worden in een machine geplaatst, waarmee de band de vorm en opbouw begint te krijgen die we kennen. Dit wordt de groene band genoemd. Deze groene banden gaan samen met de overige onderdelen van de band in een machine waarin de band gevulkaniseerd wordt, geperst wordt en de definitieve vorm van de band bepaald wordt. In deze fase worden ook de namen, looprichting (indien aanwezig) en de markeringen op de zijkant van de band geplaatst.
Het vulkanisatieproces is overigens hét proces dat de productie van banden mogelijk gemaakt heeft. Door het toevoegen van van zwavel en zuurstof worden verbindingen (bruggen) gemaakt in het materiaal. Bij de productie van autobanden wordt gewerkt met 3 tot 5 procent zwavel, om het rubber elastisch te houden. Ter vergelijking: bij de productie van hardrubber wordt 40% zwavel gebruikt.
Hierna worden de banden getest, om te kijken of zij aan de hoge eisen voldoen. Is dat het geval, dan worden de banden naar de verkoopcentra verstuurd, waar ze aan de eindgebruiker aangeboden worden. Tijdens de productie van de banden zijn er verschillende steekproeven bij de gerenommeerde bandenfabrikanten. Er wordt getest en gemeten, en met behulp van röntgenstraling wordt gekeken of er verstopte zwakke plekken in de band aanwezig zijn. Zijn er problemen, dan wordt de productie gestaakt om verdere inspecties uit te voeren en het proces aan te passen indien noodzakelijk.
Waar bestaat een band nou precies uit?
We hebben verschillende keren geschreven dat de elementen en onderdelen van de band samengevoegd worden. Om je een beter idee te geven van de onderdelen die bedoeld worden, hebben we hier een aantal van de kernelementen op een rijtje gezet:
- Gordels; er worden stalen gordels in de band aangebracht die ervoor zorgen dat de banden stijver en sterker worden. In sommige gevallen wordt hiervoor kevlargebruikt, zeker wanneer het gaat om banden met een hogere duurzaamheid of banden die veel meer gewicht moeten kunnen verdragen.
- Hielen; de hiel is de plek waar de velg en de band samenkomen. Hier wordt hoogkwalitatief gevlochten staal gebruikt, dat ervoor zorgt dat er geen lucht langs de velg kan ontsnappen.
- Zijwanden; de zijwanden van de banden worden van extra dik rubber gemaakt, omdat hier veel kracht op komt te staan. De zijwanden verbinden de hielen van de band met het loopvlak.
- Loopvlak; het loopvlak is het rubber dat het wegdek raakt. Dit gedeelte van de band is zachter om zo de gewenste prestaties te kunnen leveren.
- Ribben; sommige banden zijn voorzien van ribben, een versterking van het middelste gedeelte van de band dat het zwakste punt van een autoband is.
- Schouders; het punt waarop het loopvlak en de zijwand samenkomen. De schouders zijn bepalend voor de wegligging en de prestaties in de bochten.
- Groeven en lamellen; groeven en lamellen worden in het loopvlak aangebracht om zo water, sneeuw en vuil af te kunnen voeren tijdens het rijden. Winterbanden zijn altijd voorzien van diepere groeven en lamellen omdat sneeuw afvoeren aardig wat meer werk is dan water afvoeren.
- Koordlagen; er worden verschillende koordlagen in de band gebruikt, waaronder de karkaskoordlagen die binnen in de band aanwezig is om de band sterk te maken. Ook worden textiellagen gebruikt in het geraamte van de band zelf. Zij zorgen ervoor dat de band flexibel blijft, maar niet elastisch wordt.
Het productieproces is uniek voor elke band
Bovenstaand productieproces is een algemene benadering van de productie van een autoband. Het is goed om te onthouden dat elke autoband uniek is – en daarmee elk productieproces ook. Banden worden ontwikkeld naar bepaalde maatstaven. Zo moeten winterbanden een zachtere compound hebben dan zomerbanden, hebben offroad banden vaak veel meer lamellen en groeven en moeten SUV-banden extra versterkt worden omdat de gemiddelde SUV meer weegt dan een standaardpersonenwagen. En bij het maken van autobanden voor vrachtwagens komt natuurlijk nog veel meer kijken. Hoe meer eisen er zijn aan de band, hoe uitgebreider het productieproces is en daarmee is ook direct het prijsverschil van de banden voor 99% verklaard.