Als de geschiedenis iets anders had gelopen, dan zou in Sanok aan de oostgrens van Polen na de oorlog een van de grootste bandenfabrieken van Europa staan. Wat dit blokkeerde was de oorlog, daarna de jaren van het communisme... en ook nog de afkomst van de eigenaar van de fabriek. Voor de regering toen was dat belangijker dan zijn bedrijf en zijn visionaire ideeën.
Van Wenen naar Wolbrom
Voor de oorlog werden banden van dit merk geadverteerd met de slogan "Banden voor kenners". Er waren in Polen toen zulke kenners, die beweerden dat de banden uit Sanok net zo goed waren als de bandenkwaliteit uit het buitenland. Hoe dan ook, Sanok gaf 12 maanden garantie op de banden, die de geloofwaardigheid van het bedrijf benadrukt. Een andere innovatieve oplossing toen was het toepassen van rubberrecycling - de overblijfselen van na het productieproces werd niet alleen opnieuw gebruikt in de productie van banden, maar ook de remmen en andere industriële onderdelen. De drijvende kracht achter het hele bedrijf was een Oostenrijker. Zijn naam was Oskar Schmidt.
Sanok ligt in het zuidoosten van Polen.
Hij was gepromoveerd in de scheikunde, een ondernemer en een man die na zijn studie lang wachtte om zijn bedrijf op te richten. Hij werd geboren in 1902 in Wenen, hier in Oostenrijk genoot hij een goede opleiding, maar hij bleef daar niet lang. Hij reisde door Europa totdat hij zich vestigde in Wolbrom, waar hij werk kreeg in de lokale chemische fabriek. Daar ontmoette ook zijn toekomstige vrouw, Maria, die hem de opeenvolgende jaren verbond met Polen. Hij legde een indrukwekkende familie aan van maar liefst tien kinderen.
Bandenfabriek in niemandsland
Oskar Schmidt woonde in Sanok, toen hem het nieuws bereikte dat er nieuwe investeringen gepland waren die zorgden voor werk voor de lokale bevolking en - nog belangrijker - die pasten in het plan van de regering om een centraal industrieel gebied te creëren. De hulp van de overheid verzekerde een aantal belastingkortingen en andere steun voor een periode van 15 jaar. Schmidt richtte toen met zijn broer Karl een bedrijf op en investeerde hierin geld uit Frankrijk en Zwitserland en begin in 1932 met de bouw van twee fabrieken: Pools rubberbedrijf en Sanok batterijfabriek, zeven jaar vóór de opening van autobandenfabriek in Debica.
Schmidt was in staat om op grote schaal te werken en te plannen - al in 1932 nam hij 5 administratieve medewerkers en 15 fysieke medewerkers in dienst. Drie jaar later, toen de eerste banden van het merk Sanok op de markt kwamen, werkten al 1200 mensen in het bedrijf. In 1939 gaf hij werk aan tweeduizend mensen. Specialisten haalde hij uit andere fabrieken en rubberindustriegebieden uit heel Polen. Aan de andere kant creëerde hij werkgelegenheid voor een grote groep lokale inwoners, waar eerst een grote werkeloosheid was. Er werkten bij hem vrouwen, meestal uit het platteland, die tot nu toe weinig kans om geld te verdienen buiten het huishouden.
De fabriek in Sanok droeg bij aan de ontwikkeling van de industrie in de regio.
De fabriek in Sanok droeg bij aan de ontwikkeling van de industrie in de regio.
Van zijn sociale kant werd Schmidt gezien als rauwe zakenman (er werd geklaagd over de lage lonen, overuren en het grote verschil tussen de salarissen van mannen en vrouwen) en deels kapitalist met een menselijk gezicht. De fabriek had namelijk een kleuterschool met lessen in kinderopvang en naaien met personeel dat verzekerd was voor onbepaalde tijd en met gegarandeerde georganiseerde vakanties en wekelijkse bedrijfsfeestjes (bijv. dansavonden en de bedrijfskantine).
Super Cord met Sanok
Vanuit het perspectief van vandaag is het moeilijk om de sociale gevolgen van zo krachtig en zo snel groeiende investeringen in arme, landelijke regio met bijna nul-niveau van de industrialisatie voorstellen. In 1939, vlak voor de oorlog, de waarde van Sanok fabriek Schmidt vervolgens gewaardeerd aan een duizelingwekkende bedrag van 700 duizend. dollars. Ontwikkelden zij een geheel diverse rubber, bijvoorbeeld elementen van gasmaskers, velgen, banden, hakken en zolen voor schoenen, banden, brandslangen en een doek ballon. Het is deze stof in het midden van de jaren '30 hij geïnteresseerd in de prof werd. Auguste Piccard, een beroemde ontdekkingsreiziger stratosfeer. Schmidt gaf het materiaal wetenschapper, die in 1936 een ballon met de naam Sanok werd gemaakt. Een van de paradepaardjes van Sanok waren duidelijk de banden. Factory Schmidt startte vanaf fietsbanden en binnenbanden, maar zelfs voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, moest ze om te beginnen met de verkoop van banden. Zelfde merknaam modellen klonk wereldse Sanok Sanok Super Koord, Koord Super Extra Sanok, Sanok Sanok Alpha Cord en Start Extra Prima. Als Polen gewapend conflict niet overging, kon Schmidt het bedrijf één van de grootste in dit deel van Europa.
Panorama van Gdansk.
De Oostenrijkse nooit ontbroken ideeën - aan het einde van de jaren '30 hij een licentie voor laticel gekocht, poreuze rubber productie van het Engels gebruikt als vulling zetels in auto's en treinwagons. Dankzij de contacten en het gevoel van bedrijfsleven, won het exclusieve recht om laticelu verkopen in Polen en de Vrije Stad Danzig.
De ontwikkeling van de automotive sector moest een andere belangrijke stimulans voor de ontwikkeling van het merk Sanok zijn. In plaats daarvan, in september 1939, werden in de fabriek apparatuur en grondstoffen Schmidt in beslag genomen door het Duitse leger - de meeste werden naar het Reich, sommigen werden overgebracht naar planten in Krakau en Wolbrom. Bare fabrieksgebouwen omgezet in magazijnen, onderofficieren school en de munitie.
Sam Schmidt werd verbannen uit zijn eigen bedrijf, en bracht de oorlog in het verzorgen van hun eigen boerderijen en Besku brouwerij Zarszyn. Tijdens de bezetting, waardoor de Polen - gezocht door de Duitsers werknemers en zelfstandigen, ging hij voedsel aan gevangenen van de concentratiekampen, en zijn landgoed was ondergedoken leger soldaten en joden. Na 1945, een lange tijd proberen om een fabriek in Sanok herstellen en een beroep gedaan op de lokale autoriteiten om haar in staat om de productie te hervatten. Hij legde uit dat de machines die nodig zijn voor het opstarten van de plant voldoende is om de Semperit fabriek in Krakau, die de nazi's gedeporteerd ze te herstellen.
Terug naar Wenen
Folk autoriteiten niet van plan was, echter, om de Oostenrijkse en zelfs ondanks het feit dat in 1934 de Poolse nationaliteit kreeg hij te luisteren. In 1950 werd het bedrijf omgedoopt rubberindustrie Plant Stomil Sanok, en juridisch dubieuze nationalisatie, werd het eigendom van de Staat. In 1949, Schmidt terug naar Wenen, waar hij samen met zijn broers het bedrijf oprichtte Polyair. In 1973, drie jaar voor de dood van Oscar Schmidt (die in 1976 overleed op de leeftijd van 74), presenteerde hij een van de baanbrekende innovaties in de geschiedenis van de band run-flat. Werd verstijfd banden zijwanden van polyurethaan dat geen lucht kon rijden op het traject van 100 km bij een snelheid van 70 km / h. In latere jaren, gebruikten ze een soortgelijke oplossing toonaangevende bandenfabrikanten ter wereld.
Panorama van Wenen.
Laat ons toe te voegen dat het bedrijf Polyair opereert vandaag en is een leider in de productie van luchtkussens voor vrachtwagens. Men kan alleen maar voorstellen waar je zou vandaag merk band Sanok, had Oskar Schmidt zelfs de helft van zijn plannen om haar gerealiseerd.